Në shoqëritë moderne, sidomos ato në tranzicion si Shqipëria, raporti mes fesë dhe kauzave shoqërore mbetet një terren i ndërlikuar. Çdo vendim i një lideri politik apo publik që prek këto dy fusha, zakonisht shoqërohet me reagime të forta, polarizuese dhe emocionale. Një rast hipotetik ku një figurë publike vendos të braktisë besimin fetar dhe të rreshtohet hapur me komunitetin LGBTQ+ do të ngjallte menjëherë debate të shumta – jo vetëm mbi identitetin personal, por edhe mbi përfaqësimin politik dhe moralin shoqëror.
Dimensioni personal
Vendimi për të braktisur një fe, qoftë katolicizmi, islami apo ndonjë tjetër, është thellësisht personal. Ai lidhet me bindje të brendshme, përvoja jetësore dhe mënyrën se si individi e koncepton raportin me shpirtëroren. Por kur ky vendim bëhet publik nga një lider, ai del jashtë sferës private dhe kthehet në një akt simbolik që përçohet tek elektorati dhe tek opinioni i gjerë.
Dimensioni politik
Në politikë, çdo deklaratë lidhet me strategji dhe mesazhe. Një lider që braktis fenë për të mbështetur hapur komunitetin LGBTQ+ dërgon një sinjal për poshtrimi , për rreshtim me të drejtat e njeriut dhe barazinë. Por nga ana tjetër, ky akt mund të perceptohet nga një pjesë e elektoratit si tradhti ndaj traditës, kulturës apo moralit fetar. Në këtë mënyrë, përfitimi i mbështetjes nga një grup shoqëror mund të çojë në humbje të mbështetjes nga një grup tjetër.
Dimensioni shoqëror
Shoqëria shqiptare dhe ajo ballkanike në përgjithësi mbeten të ndjeshme ndaj çështjeve fetare dhe identitare. Për shumë qytetarë, feja nuk është thjesht një akt besimi, por një element i identitetit kombëtar e kulturor. Ndaj, kur një figurë publike zgjedh të largohet nga një besim dhe të lidhet me një kauzë të perceptuar si “e re” ose “jo tradicionale”, krijohet një debat i gjerë mbi vlerat, normat dhe drejtimin që duhet të marrë shoqëria.
Dimensioni ndërkombëtar
Në Perëndim, gjithnjë e më shumë liderë publikë e kanë integruar hapur mbështetjen për komunitetin LGBTQ+ në platformat e tyre politike, shpesh pa e kundërshtuar besimin fetar. Në disa vende madje ka priftërinj, rabinë apo imamë që mbrojnë të drejtat e këtij komuniteti. Ky shembull tregon se përplasja mes fesë dhe aktivizmit nuk është e pashmangshme, por varet nga interpretimi, kultura dhe zhvillimet politike.
Përfundim
Një vendim i tillë – braktisja e fesë dhe rreshtimi me një kauzë shoqërore si ajo e komunitetit LGBTQ+ – nuk është thjesht personal. Ai është edhe politik. Për disa do të shihej si një akt emancipimi dhe guximi, për të tjerë si shenjë e humbjes së rrënjëve tradicionale. E vërteta është se çdo lider që bën një zgjedhje të tillë e vë veten në qendër të një debati të madh, që shpesh tejkalon kufijtë e një deklarate dhe shndërrohet në pasqyrë të tensioneve e aspiratave të të gjithë shoqërisë.
