Shkruan Albert Vataj
Një nga artistët më të famshëm të Skocisë, Sir David Wilkie bëri karrierën e tij duke pikturuar skena të gjalla të ngjarjeve dhe incidenteve të përditshme. Puna e tij u tregua aq e popullarizuar në ekspozitat verore të Royal Academy, saqë një nga pikturat e tij ishte e para që vendosi një pengesë përreth tij për ta mbrojtur atë nga turma e shikuesve të ngacmuar.
Përgjatë shekullit të tetëmbëdhjetë dhe nëntëmbëdhjetë në Britani kishte një prirje të vendosur në pikturë që kërkonte të regjistronte botën në të gjitha detajet e saj. Ndërsa shekulli i tetëmbëdhjetë pa regjistrime të qarta të zonave përreth Anglisë në Whales dhe Skoci, deri në shekullin XIX, kjo modë kishte lëvizur përpara në kontinent, në Lindjen e Mesme dhe madje arriti në Kinë dhe Indi. Sidoqoftë, kjo dëshirë nuk merrte në konsideratë njerëzit në ndryshim të vazhdueshëm që do të dokumentojnë këto vende.
Në vitin 1840, Sir David Wilkie, duke planifikuar të fillojë punën për një seri pikturash historike të sakta shkrimore në Tokat e Shenjta, u gjend i ngecur në Kostandinopojë. Lëvizjet agresive të Pashait të Egjiptit, Mehemet Aliut për t’u çliruar nga Perandoria Osmane dhe për të krijuar një titull trashëgues kishin shkaktuar reagimin ushtarak të Britanisë, Austrisë dhe Turqisë, duke mbyllur në mënyrë efektive zonën për të udhëtuar. Ndërsa ai qëndroi në këmbë kundër dëshirave të tij, Wilkie ngarkoi me një seri portretesh vendase. Pasi dëgjoi që Wilkie ishte në Kostandinopojë, John Frederick Lewis, i cili kishte emuluar për një kohë të gjatë artistin më të vjetër, përfundimisht përfundoi turneun e tij 3-vjeçar në kontinentin, ku ai kishte përfunduar së fundmi vizatimin e tij të dy italianëve të Jugut që luanin Bagpipes, për të takuar të njohurin e tij të pasigurt. Gjatë takimit të tyre Lewis e prezantoi Wilkie në teknikën e bojërave të ujit, që i kishte përsosur vitet më parë. Wilkie përdori këtë metodë të pikturës për të dhënë efekt të madh në Portretin e Sotirit, Dragoman të Z. Colquhoun.
