Poezi nga Veronikë Shkreli Pepushaj
Dredhi
E pate marrë kalanë me ç’pat,
Pasi sqe aspak fati i kohës,
Se kalorsi shaluar mbi kalë,
Duke i zgërlaqur punët ja behu,
Fatkeqi kalë,u sëmur për vdekje,
Ndaj kalërimi në katruhurë mbet,
Sytë iu verbuan,e fikur zotësia,
Apo mbas shpinës rrugonte tradhëtia,
E dehur nga egoja qe kishte mbjellë,
Rritej për ditë e gëzonte shëndenë,
Në hutim e sipër, gëzuar përfituan,
Mend mbi kapicë, ato që sju duhen,
Sa me i shitë ndër ne, se tjerat ruhen,
Sa me vazdu, në kët maskarallek,
Gjitçka që punohet, tradhëti e tinzllek.
