Shkruan Veronike Shkreli Pepushaj
Pazar i kohës!
Ti pazarë i kohës, ku po ik njerzimi,
Shpresa kthehet në shitje,
Dhe mbi këtë je mbajtë,
Shpirti që pau ëndrra, ulet në gjunj,
Koha lëviz, e merr kohën e sajë,
Tregëtar të padurueshëm e arrakatë,
Ndalo e bëj sehirë vetëm sa me u matë,
Në këtë pazar, vlerën s’po dhogaritë,
Në dije, pikë referimi ke interesin tënd,
Që endesh n’ligēsi, ka kohë sëmurë,
Stolisur ecën, mbi shpirtin e vjetër,
I pa çmbushur prej mekatit ti rrin,
Ti i vënë n’treg, arrinë blen e shet, Shpalosur kështu je përpara zemrimit,
Smund të ikësh, betuar në marrëzi,
Prapë harron, me prajtë ndaljen,
Nuk ka kthim pas amaneti i lënë,
Si një peshë mbytëse endet i pa shpresë,
Vargëzimi që lë mbi ecjen torollake.
Që e sodite me parfumin e tradhëtisë.
