Shpjegimi i asaj që ndodh pas vdekjes është shumë i ndërlikuar për shkak të përkufizimit çuditërisht të paqartë të vdekjes. Ekzistojnë disa mënyra përmes të cilave trupi juaj mund të kalojë procesin e vdekjes. Dhe kryesisht në varësi të mënyrës se si një njeri e humb jetën e tij.
Në rrethana normale, nëse dikush vdes pasi i ndal zemra, do të pasojë shumë shpejt vdekja e pjesës thelbësore të trurit, pasi ai humbet gradualisht të gjithë sasinë e oksigjenit. Mungesa e papritur e furnizimit me gjak, bën që ky organ të fryhet dhe të shkatërrojë pjesën më të rëndësishme të sistemin nervor qendror.
Kjo gjë sjell humbje totale të vetëdijes, pasi truri ynë bëhet i paaftë për të dërguar sinjale në pjesën tjetër të trupit tonë. Në të njëjtën kohë, një pjesë e trurit detyrohet nëpërmes bazës së kafkës të hyjë në një proces të pakëndshëm të njohur si “konim”.
Teknikisht, ekziston më shumë sesa një mënyrë për të qenë “i vdekur”. Një njeri quhet i vdekur kur i pushon së rrahuri zemra. Por është edhe më i vdekur kur i “ka vdekur” truri. Vdekja klinike është një temë e ndërlikuar, një zonë gri që zakonisht përcaktohet nga mjeku i pranishëm. Në disa raste të rralla, kur ka dalë jashtë funksionit truri i një personi, por jo zemra e tij, trupi i një personi mund të mbetet funksional edhe pas vdekjes duke përdorur një ventilator për frymëmarrje artificiale.
Parajsë apo haluçinacione?
Përvoja e vdekjes së trurit, është ende pak e kuptuar nga shkenca, dhe aktualisht është subjekt i një shqyrtimi rigoroz nga ekspertët. Ata që kanë vdekur klinikisht dhe janë ringjallur pak minuta po orë më vonë, raportojnë se në 5 minutat e para pas vdekjes, gjërat janë shumë mjaft të çuditshme.
Rreth 10-20 për qind e njerëzve kanë një lloj përvoje afër vdekjes (NDE), duke përjetuar vizione ndonjëherë aq të forta, sa që u duket se ato krijojnë një krizë të madhe ekzistenciale. NDE-të më të zakonshme përfshijnë daljen jashtë trupit, shikimin e dritave të fuqishme dhe përjetimin e ndjenjave të paqes që ofron bota tjetër.
Por a është ky thjesht rezultat i një vdekjeje të ngadaltë të organit më të ndërlikuar të trupit? Disa kritikë argumentojnë se kur ndodh një NDE, truri mund të mos ketë vdekur ende, ndërsa të tjerë pohojnë se në raste të tilla vetëdija teknikisht është ndalur.
Gjatë këtij muzgu të frikshëm mes jetës dhe vdekjes, disa shkencëtarë besojnë se truri ynë mund të përmbytet me kimikatin jashtëzakonisht të fuqishëm Dimentiltriptaminë (DMT). DMT është një drogë psikodelike jashtëzakonisht e fuqishme, që shumë njerëz e marrin në mënyrë rekreative, por ai ekziston edhe në trurin e gjitarëve.
Ngjashmëritë e habitshme midis rrugëtimeve të vullnetshme me DMT, dhe përvojave afër vdekjes (NDE) mund të tregojnë se imazhet ngushëlluese të parajsës janë rezultat i një iluzioni të çuditshëm psikodelik.
Një gjendje shpirtërore e përzier
Pas vdekjes së trurit, pjesa tjetër e trupit të njeriut do të nisë që të shpërbëhet. Për kalimtarët e papërgatitur, minutat e para pas vdekjes mund të jenë mjaft alarmante, sepse një kufomë e freskët ndonjëherë mund të shfaqë shenja iluzore të jetës.
Përpara se të fillojë ngurtësimi i trupit tamam si një dërrasë, muskujt e trupit mund të lëvizin ose të dridhen sikur pacientit t’i ishte rikthyer vetëdija. Sipas një studimi nga Akademia Amerikane e Neurologjisë, 39 për qind e kufomave të monitoruara shfaqën shenja të ngjashme të dridhjeve rrëqethëse, duke lëvizur duart dhe gishtat e këmbëve pasi morën sinjale të fshehta nga palca kurrizore.
Versioni më ekstrem i këtyre lloj lëvizjesh është e ashtuquajtura “shenja e Lazarit”, kur një kufomë ngre në mënyrë refleksive krahët si në skenë me filma me vampirë. Ndërkaq, relaksimi i muskujve mund të ketë efektin anësor të nxitjes së një zbrazjeje të detyruar të zorrëve dhe fshikëzës së urinës.
Në raste të rralla, nëse një person ka bërë një lloj lëvizjeje të përsëritur pak çaste para se të vdesë, ai mund të përjetojë “spazma kadaverike”, të cilat mund ta ngrijnë trupin e një personi në një formë të përshpejtuar të vdekjes. Në raste të tilla, trupi do të riprodhojë veprimet përfundimtare të një personi në këtë botë, në një pantomimë fantazmagorike që mund t’i ndihmojë mjekët të identifikojnë se çfarë po bënte pacienti kur vdiq./Përshtatur nga CNA
