Ushtarët heronj ukrainas të plagosur në betejën me rusët janë zotuar se do të rikthehen në front. Koloneli Yevgen Bondar u godit në fytyrë dhe këmbë nga një predhë tanku rus. Por ai deklaroi: “Sigurisht që po kthehem. Ku tjetër do të shkonim? Unë jam vetëm duke pritur për momentin derisa syri im të shohë përsëri.”
Ai po mbronte qytetin e Huliapole, rreth 70 milje në veriperëndim të qytetit port të rrethuar Mariupol, kur një kolonë tankesh ruse sulmoi – dhe ai i goditi me raketa lëshuese NLAë të furnizuara nga Britania.
Ai tha: “Ne morëm tre tanke dhe një automjet të blinduar luftarak. I dogjëm ato. NLAë është një gjë e mrekullueshme. Është shumë e thjeshtë për t’u mësuar të përdoret. Mund të mësoni në YouTube. Praktikisht të gjithë e dinë se si ta përdorin atë.” Një prej predhave të tankeve ruse shpërtheu në pozicionin ku ai ndodhej.Kolonel Bondar shtoi: “Ne zmbrapsëm sulmin, por ramë nën një shpërthim. Kur ata nuk mundën të na largonin, ata thjesht hynë në qendër të qytetit me artileri.
Snajperi Alexander Pavlenko dhe një civil u plagosën gjithashtu.
Kolonel Bondar shtoi: “Isha me fat. Nëse do të kishte qenë një fragment më vonë, do të kisha humbur shikimin.”
Ai u dërgua në spitalin ushtarak të dielën – por tashmë po numëron ditët për t’u rikthyer në vijën e parë.
Ai tha: “Tashmë mund të dalloj silueta.
“Ata thonë se shikimi im do të rikuperohet. Unë do t’i marr të gjitha pikat për ta bërë atë të shërohet më shpejt, ose lufta e mallkuar do të përfundojë pa ne.”
Burra si Kol Bondar dhe Privati Pavlenko, me sy të njollosur dhe fytyra të gjakosura, janë me të vërtetë me fat.
Fotografitë në telefonat e mjekëve tregojnë historinë e një “dyqani mishi” me njerëz: duar të grira, lëkurë të djegur dhe këmbë të prera si nyje viçi.
Kofshët dhe organet gjenitale të një burri ishin shpuar nga copa metali të nxehtë.
Një tjetër imazh grafik tregonte shputën e një këmbe të prerë të hapur.
Ish-deputetja Oksanna Korchynska, e cila koordinon misionet e shpëtimit të ambulancës dhe grafikon lëndimet në ëhatsApp, pyeti: “A fle mirë? Jo. Por unë jam një paramedik. Më duhet ta bëj.”
Së bashku me grupet e vullnetarëve të guximshëm, ajo ka sjellë më shumë se 200 pacientë – duke përfshirë pesë rusë – në spitalin në Zaporizha, qyteti më i afërt i lirë në frontin jugor të Ukrainës.
Shefi i spitalit Nënkolonel Viktor Pysanko, 35 vjeç, tha se nuk mendoi dy herë për të shpëtuar rusët e plagosur. Unë kam shpjeguar: “Ne i trajtojmë të gjithë. Është një parim themelor i njerëzimit. Ne nuk jemi kafshë si ata.
Cili është ndryshimi mes nesh dhe rusëve nëse nuk u japim trajtim mjekësor?
Por zgjidhja e tij për të fituar luftën ishte e pamëshirshme.
Ai u tërbua: “Ne do t’i vrasim të gjithë. Sa më shumë rusë të vrasim, sa më shumë trupa të shkojnë në shtëpi te nënat në Rusi, aq më shpejt do ta kuptojnë se kjo është luftë. Ata do të kuptojnë se si është të humbasësh burrin dhe djalin tënd.”
Ndërkohë, një ambulancë e ushtrisë së gjelbër u përplas deri te porta me një ushtar të goditur nga predha.
Fashës në krahun e tij po i rridhte gjak, pavarësisht nga një plagë e shtrënguar fort sipër saj. Ai mund të ecte, por u përkul në agoni.
Ushtarët në front kanë vetëm paracetamol dhe ibuprofen për të shuar dhimbjen e lëndimeve të tmerrshme. Ndryshe nga ushtarët britanikë, ata nuk kanë stilolapsa morfinë ose ëmbëlsira Fentanyl.
Pak më vonë, burri në të njëzetat e tij u zhvesh dhe u dërgua në operacion. Bluza që kishte veshur ishte e zbukuruar me stemën kombëtare dhe thirrjen e rezistencës së Ukrainës: “Anije luftarake ruse, shko kundër vetes”.
Shtatë pacientë mbërritën në portat e spitalit të mbushura me rërë atë ditë. Nënkolonel Pysanko tha: “Ishte një ditë shumë e qetë për ne. Disa ditë jemi 45”.
Ish-mjeku i transportit ajror po punonte në një spital të OKB-së në Republikën Demokratike të Kongos të shkatërruar nga lufta, derisa u urdhërua të kthehej në shtëpi në kuadër të pushtimit rus.
Ai tha: “Edhe në Kongo, unë nuk pashë krime të tilla si vrasja në vendin tim.”
Qyteti po grumbullon ilaçe në përgatitje për një rrethim.
Nënkoloneli Pysanko shtoi: “Edhe nëse rusët e marrin këtë qytet, unë do të qëndroj në këtë spital.
“Kur të përfundojë lufta, ne do të ndërtojmë një vend të ri dhe besoj se do ia dalim.”
