Shkruan Ndokë Kola
Në historinë moderne të Shqipërisë, qeverisja e Edi Ramës është cilësuar nga kritikët si një “epokë e perandorisë” – një kohë ku pushteti u personalizua, institucionet u kapën dhe demokracia u dobësua. Retorika e reformave dhe integrimit europian shërbeu si mbulesë për një realitet të hidhur: rritje të korrupsionit, forcim të lidhjeve mes politikës dhe krimit, shpopullim masiv, varfëri, si dhe dhunë e arrogancë politike ndaj qytetarëve.
Krimi dhe Korrupsioni
Një nga plagët më të thella të kësaj periudhe ka qenë lidhja e pushtetit me botën e krimit. Raportet ndërkombëtare, përfshirë ato të BE-së dhe SHBA-së, kanë vënë në dukje se grupe kriminale shqiptare kanë pasur ndikim të drejtpërdrejtë në politikë dhe ekonomi. Deputetë dhe kryebashkiakë janë zgjedhur edhe pse kishin precedentë penalë, duke dëshmuar se sistemi zgjedhor dhe ligjor u përdor për të garantuar mbrojtje për individë të dyshimtë.
Koncesionet dhe tenderat janë shembulli më i dukshëm i korrupsionit. Skandali i inceneratorëve mbetet simbol i qeverisjes Rama: projekte me miliarda euro të dhëna pa transparencë, me kompani fantazmë dhe pa asnjë llogaridhënie. Po kështu, koncesionet në shëndetësi, rrugë apo energji elektrike, i kanë kushtuar rëndë qytetarëve, ndërkohë që një grusht oligarkësh është pasuruar.
Varfëria dhe Shpopullimi
Ndërsa Rama fliste për “Shqipërinë që po rilind”, realiteti në terren ishte krejt ndryshe. Shqipëria mbetet një nga vendet më të varfra të rajonit, me paga minimale të papërfillshme, çmime në rritje dhe shërbime publike të degraduara.
Shpopullimi është një nga pasojat më dramatike. Qindra mijëra qytetarë janë larguar gjatë viteve të fundit, kryesisht të rinj, duke lënë pas një vend me fuqi punëtore të pakësuar dhe perspektivë të errët demografike. Raportet ndërkombëtare e kanë cilësuar emigracionin shqiptar si “eksod modern”. Në shumë zona rurale, fshatra të tëra janë boshatisur, duke treguar qartë humbjen e shpresës tek shteti dhe tek e ardhmja.
Dhuna dhe Arroganca e Pushtetit
Një tjetër tipar i kësaj epoke ka qenë arroganca e qeverisjes. Zëri i qytetarëve shpesh është injoruar, ndërsa protestat janë shtypur me forcë. Policia është përdorur si mjet politik për të trembur dhe kontrolluar shoqërinë, në vend që të jetë në shërbim të qytetarëve.
Mediat, që duhej të ishin të lira e kritike, janë vendosur nën presion. Përmes kontrollit financiar, reklamave shtetërore dhe presionit politik, shumë media janë kthyer në zëdhënëse të pushtetit. Gazetarët kritikë shpesh janë sulmuar ose margjinalizuar.
Tradhtia ndaj Interesave Kombëtare
Një akuzë e rëndë që shoqëron qeverisjen Rama është ajo e tradhtisë ndaj interesave kombëtare. Marrëveshje të dyshimta ndërkombëtare, si ajo për detin me Greqinë apo marrëveshjet e errëta me kompani të huaja, kanë ngritur dyshime për humbje të sovranitetit. Kritikat janë të forta edhe mbi marrëveshjet për menaxhimin e pasurive natyrore, ku Shqipëria shpesh ka dalë humbëse, ndërsa partnerët e huaj dhe oligarkët vendas janë pasuruar.
Një Perandori e Arrogancës dhe Shkatërrimit
Rama ka ndërtuar një pushtet të ngjashëm me një perandori, ku vendimmarrja është përqendruar në një rreth të ngushtë njerëzish besnikë. Arroganca e tij politike shpesh është shfaqur hapur, duke ironizuar qytetarët dhe duke përbuzur opozitën. Ky stil drejtimi ka sjellë një klimë frike dhe pasigurie, ku qytetarët ndihen të braktisur dhe të pambrojtur.
Përfundim
“Epoka e perandorisë Rama” do të mbahet mend si një periudhë ku krimi, korrupsioni, varfëria, shpopullimi, dhuna, arroganca dhe tradhtia u bënë pjesë e përditshme e jetës shqiptare. Në vend që të ndërtonte një shtet modern dhe demokratik, kjo qeverisje shkatërroi besimin e qytetarëve tek politika dhe tek e ardhmja e vendit. Shqipëria sot përballet me plagë të thella, që do të kërkojnë vite për t’u shëruar, nëse qytetarët do të mund të rikthejnë shpresën dhe të ndërtojnë një shtet për njerëzit, jo për oligarkët dhe krimin.
