Shkruan Ermira Qerimi
“Një fjalë e nisur në ditën tonë të Evropës, 9 maj 2021”
(Europa, ajo është një perëndeshë femërore, e dashura e mbretit të Olimpit, Zeusit mbrojtës i tempullit pellazgjik të Dodonës, djepit të përbashkët të qytetërimit tonë)
(6 maji, tri ditë të mëparshme si treshja, është data e lindjes së shpëtimtarit tonë të përbashkët në kontinuitet, djalit të Ilirisë, Gjergj Kastriota Scanderbeg, djalit të një gruaje të pazakontë, princeshës Vojsava, burrit të një gruaje të mençur, mbretëreshës Donika dhe vëllait të një gruaje Mamica, a luftëtare e fushës së betejës që mban shpatën vetëm si ajo. )
Fjala, pra, është bartësi i vetëm i zgjidhjes dhe komunikimit të sigurt.
Ne gratë, ne që dimë më mirë se çdo gjë ta mbajmë fëmijën, ta ushqejmë me gji, ta rrisim duke e shoqëruar në dysh në krah të tij e mësojmë të bëhet një njeri i përgjegjshëm i aftë për të marrë vlerat e dinjitetit të tij, Ne, prandaj, duhet të NISIM thirrjen përfundimtare të SHPËTIMIT nga rreziku e shoqërive tona tejet të prekura nga e keqja dhe manipulimet e saj duke zhvlerësuar rininë tonë:
“DUKE JETUAR SË BASHKU NË ILLYRIE (KOHABITATËT)”
Kjo thirrje nuk është absolutisht Spontanitet pavarësisht fatit, as diku tjetër nga izolimi i heshtur dhe i impresionueshëm i vendosur nën lindjen e fëmijëve jashtë lidhjeve kontekstuale.
Është një thirrje e pashlyeshme për të qenë foleja e mobilizimit, e nisur në kohën e saj tashmë në hapësirën e saj mjaft të dobësuar, të vrarë, të gjakosur, dhënë pas një trashëgimie të kohëve të fundit përmes një realiteti spontan në rrjedhën e historisë së padëshiruar nga puthja e faqeve të zeza të saj.
Pra, a është kjo Iliri ku do të donim të rrisnim fëmijët tanë(? ), Shpirti në zemrën e secilit prej nesh hyri në retorikën e kësaj pyetjeje të mirë.
Dhe sigurisht, thellë brenda nesh, pa hezitim, do të përgjigjemi, pavarësisht gjithçkaje, duke mbajtur frymën: “JO… »
Kështu që :
– PAQJA do të ishte kaq e dobësuar, e brishtë, e thyer duke u sjellë e paaftë për t’u bashkuar, e paaftë për të falur???!!!…
– PAQJA i nënshtrohet për të mos kuptuar rëndësinë e betejave të saj???!!!…
– PAQJA është pengmarrësi i viktimizuar i paaftë të njohë mbushësit e saj???!!!…
PAQJA eshte sterilizuar per te ringjallur detyren e saj per te fertilizuar shpresen e jetes???!!!…
PAQJA është lodhur për të guxuar të rishfaqet???!!!…
A duhet të jetë PAQJA në të nëna e vajzës së saj të ëmbël FALAS???!!!…
LIRI është atëherë…
Ajo liri në vetvete;
Kjo liri e brendësisë sonë;
Kjo liri shkencore e komunikimit;
Kjo liri përmes mendjeve tona;
Kjo liri nuk është ajo e të thënit që zgjati një burrë i madh në veprim mbetet një grua e mençur.
A nuk do ta kërkonte këtë liri e fjalës së këtij njeriu dhe as nuk do ta mbronte tani.
Ky burrë i madh i veprimit dhe veprimit lindi nga një grua, vëllazërisht nga një motër, mbështeti dashurinë dhe emocionet e tij të pikëlluara në besimin e një gruaje.
Dielli ndriçon dhe ngroh tokën tonë pa dallim. (në gjuhët e lashta, si në Ghegue d’Albanis, mbeten gjurmët e emrit të vajzërisë në diellin femëror DIELLA-diell në mashkullor, i paraqitur si bartës i provave të padiskutueshme për paritetin e shoqërive tona të vjetra.
Gjithashtu, mbreti i Olimpit, Zeusi, ishte në paritet me gjashtë perëndeshat pra me një grua që ndante fuqinë e tij, diellin e tij.
Përveç, fuqisë së drejtësisë, qytetërimit tonë të lashtë pellazg, djepit tonë të përbashkët evropian, iu besua një gruaje Themis, gjithashtu nënës së Prometeut, transmetuesit të zjarrit të shenjtë tek njerëzit sipas Homerit.
Perëndeshë e luftës dhe mençurisë ishte gjithashtu një grua, Athina, vajza e Zeusit, mbretit të Olimpit.
Edhe pjelloria e tokës i besohet një gruaje, Demeterit, motrës së Zeusit gjithashtu. )
Ne, nuk duhet të presim të nesërmen, duke u justifikuar se brezi i ardhshëm do të dijë më mirë se si të kujdeset për KOHABITIMIN.
Po, e sigurt është, se fëmijët tanë do të jenë në gjendje të vazhdojnë zhvillimin e kësaj njolle të madhe dhe fisnike të ndërtimit të Ilirisë pa kufij.
Ne, prindërit e tyre, tashmë kemi rrëzuar muret e tyre mitike, pasi prindërit tanë mbajnë rrënjët e mureve të kujtesës.
Dje – Sot – Nesër…
Ne dimë të këndojmë djepat e përhapur në muzikën e guximshme të vetvetes në mua në gjendje të fal…
Atëherë le të mblidhemi së bashku….
Gjuha jonë e vetme është dashuria pa kushte….
Arma jonë e vetme është të folurit e butë…
Topi ynë i vetëm është lapsi…
Ndarja e përvojës është veprimi ynë i vetëm…
Zgjidhja jonë e vetme është përgjegjësia njerëzore..
Është një blerje, kështu që, kaq shumë njerëz vështirë se viktimizohen nga e kaluara.
Ne jemi luftëtarët e së tashmes sonë për të ruajtur rezultatin e kujtesës së tij duke guxuar me aq guxim për të eksploruar rrugët e së nesërmes.
Të pafat dhe të dhuntuar njëkohësisht, ne jemi të aftë të risjellim më të mirën e vetes në mua.
E mençur, pra, për të zotëruar fatin tonë të përbashkët, zërin e një gruaje, dashurinë e saj amësore, bukurinë e ndjeshmërisë femërore, vendosmërinë e saj në të menduar dhe besnikërinë e saj në gjykim.
Ne gratë e Ilirisë mundemi. (Tashmë kemi shumë shembuj për të ndjekur, si bamirësia e Nënës së Shenjtë Terezë, si penda e Dora D’Istria-Elena Djika, si betejat e Bouboulinës, si rezistenca e nënave tona gjatë terrorit të tmerrshëm, të frikshëm të pafund të Luftës së Ftohtë… )
Tashmë në sindikatën tonë, kemi mundur të kapemi me diellin, mes të cilëve kemi mjaft gra ministre, kancelare, kryeministre, presidente, kryetare komisioni, etj. etj.
TOPI ynë i vetëm është ATDHEU.
VEPRIMI ynë i vetëm është duke NDARË përvojën.
ZGJIDHJA jonë e vetme është PËRGJEGJËSIA njerëzore.
(Eshte nje blerje, meqe ra fjala, qe ne njerezit nuk jemi viktim por luftetar te fatit tone, duke ditur te zoterojme me mençuri fatin tone te perbashket)
Kështu që,
Së shpejti, para se agonia të marrë përsipër të gjithë, le të luftojmë së bashku për të vërtetën e Ilirisë së panjohur.
Është vendi i gjidhënies së legjendave, vuajtjeve dhe mbijetesës në një realitet përtej mendimit pas shekujve të fundit osman.
Iliri meriton vemendjen tone…
Pa lirinë e saj, pa të vërtetën e saj, pa drejtësinë e saj, pa bashkëjetesën e saj, Evropa jonë fatkeqësisht vështirë se do të pajtohej.
Pra, duke çliruar Ilirinë, çlirohemi qoftë nga pajtimi i këtij 9 maji evropian.
Evropa është një Grua.
Femra është motër, shoqëruese, nënë, shoqe.
