Shkruan Veronikë Shkreli Pepushaj
Sprovë…
U çova në mengjes,
Ish i turbullt, nalt moti,
Po shoh dhe përreth,
Edhe poshtja gjithandej
Me radhë të gjitha punët,
Kështu i bënë ,në këtë vend,
E po them me vete,
Provë po baj i send,
T’keqen te kthejmë, në t’mire,
Të ndjejmë, sa nji moment,
Ndryshej sa po shoh,
E ndryshe, krejtë po them,
E fill, nadja e mir t’tanve,
Në këte ditë stoli,
E bukur gjuthcka duket,
E krejtë bërë mrekulli,
Gjithçka po shkon mirë,
E bash po lulëzon,
Asgja këtijë populli,
S’po i mungon,
T’gjithë mbledh bashkë,
Kur vjen akshami,
Dikush nga zyra a puna,
E dikush nga dyqani,
Se këtë zgjedhje,
Mir kanë llogarit,
Me tu knaq shpirti,
E krejtë të dy sytë,
Me falenderime,
Po i mendu dy fjalë,
Jetë, a je ma moj,
Brezat t’gëzojnë në radhë,
Si iku koha me rroga te vogla,
Se dhe pensionet u bën sa rroga,
Hej mrekulli ku paskemi qënë,
Ajo kohë, e kalume,
Kur jeta na u ba ferr,
Kur moshat e pensionit,
Merrnin 100 dollar,
Ndaç me hanger e pi,
A me ble, ndoj bar,
E, un krejtë harrova,
Kështu duke vazhdu,
Pernjimend kujtova,
Se kapërcyem diku,
Sa mir, ish kenë,
Në gjum me ra,
Në anderr, njat t’mirë,
Për me taku, e parë,
Se jeta, në t’vërtet,
Jo ,asigja kurrkund ala,
Veçse, ca arrestime,
Sytë me ti plasë,
Këta me sehir, po kujtojnë,
Në magjepsje budallekut,
Me nji, çumje pluhurit,
E lanë, veten s’krejtit,
Por, mirë saju do plane,
Tu i mbajtë aty hazër,
Me, e mbrojtë tançka,
U duhet, për hatër,
Dikush thot jan bashkë,
E po mbrojnë njëri-tjetrin,
Dikush thotë janë tradhëtarë,
T’betum, n’dreq me e çu tjetrin,
