Shkruan Zef Ndreka
Turp i madh!
Disa huliganë polakë, përdhosën monumentin e Skënderbeut në Tiranë dhe thërrisnin “Kosova është Serbi”!
Kjo nuk është shaka, as thjeshtë dehje turistësh, por një provokim i rëndë ndaj kombit tonë.
Ne shqiptarët nuk e pranojmë kurrë fyerjen mbi historinë dhe simbolet tona.
Përgjigjja më e qartë për to është ndëshkimi ligjor, distancim publik nga pala polake dhe respekt për dinjitetin tonë kombëtar.
Shqipëria dhe Kosova nuk nëpërkëmben!
Asnjë gur, asnjë flamur, asnjë simbol i shqiptarëve nuk cënohet nga fyerje të tilla.
Skënderbeu është gjallë në zemrat tona, është në historinë tonë, është në gjakun dhe krenarinë e çdo shqiptari.
Kosova është Shqipëri, dhe kjo është më e fortë se çdo thirrje e ulët provokatorësh.
Ne dimë të mbrojmë dinjitetin tonë, me unitet, me mençuri, me forcën e historisë sonë.
Ngjarja që u transmetua në media të ndryshme të disa turistëve apo tifozëve polak që dhunuan monumentin e Gjergj Kastriotit, përbën një skandal të rëndë, me pasoja morale, shoqërore, por dhe diplomatike. Kjo ngjarje e turpshme e paparë në vendin tonë, prek disa plane njëherësh, respektin për historinë, marrëdhëniet midis popujve dhe sidomos çështjen kombëtare shqiptare.
1. Në planin moral dhe historik.
Monumenti i Skënderbeut është simbol i kombit shqiptar, i rezistencës dhe identitetit. Nuk është një objekt i thjeshtë.
Veprimi i disa turistëve ose tifozëve që e përdhosen, është më tepër se një akt vandalizmi, është një fyerje e drejtpërdrejtë për gjithë shqiptarët, kudo që janë.
Një sjellje e tillë prek ndjenjat më të thella të krenarisë dhe respektit kombëtar.
2. Në planin politik dhe ndërkombëtar.
Thirrja “Kosova është Serbi” nuk është rastësore. Ajo tregon se pas këtij akti nuk qëndron vetëm dehja, papërgjegjshmëria apo mungesa e kulturës turistike, por një provokim politik i qëllimshëm. Në një kohë kur Ballkani ka ende plagë të hapura, kjo është përpjekje për të provokuar tensione.
Polonia si shtet mik i Shqipërisë dhe mbështetës i integrimit euroatlantik, sigurisht nuk ka lidhje me këtë, por ngjarja hedh hije të rënda mbi imazhin e qytetarëve të saj që vepruan ashtu.
3. Reagimi qytetar.
Nga njëra anë është e kuptueshme zemërimi i shqiptarëve që u gjendën aty dhe reaguan fizikisht, por dhuna nuk është mënyra më e mirë për t’iu përgjigjur provokimeve. Reagimi institucional, dënimi ligjor dhe një qëndrim zyrtar i fortë do të ishin më efikas dhe më dinjitoz.
4. Çfarë duhej bërë dhe çfarë duhet bërë?
Policia dhe institucionet shqiptare duhet të identifikojnë dhe ndëshkojnë ligjërisht autorët.
Ambasada e Polonisë në Tiranë duhet të distancohet publikisht nga ky turp dhe të kërkojë falje.
Shoqëria shqiptare duhet të tregojë se di të mbrojë simbolet e saj me dinjitet, pa rënë në kurthin e dhunës primitive.
Pra, ky akt është një provokim i shëmtuar, që tenton të ulë dinjitetin shqiptar. Por në vend që të shihet vetëm si një incident turistik, duhet parë si sinjal për të qenë më të kujdesshëm, më të bashkuar dhe më të vendosur për të mbrojtur historinë e simbolet tona. Shqiptarët e kanë përjetuar shpesh fyerjen, por kanë ditur ta kthejnë në forcë për të treguar se identiteti i tyre nuk zhduket me shishe birre e thirrje boshe.
Dinjiteti kombëtar nuk cënohet nga disa huliganë, por vetëm nëse ne vetë nuk dimë ta mbrojmë me mençuri dhe forcë.
