Kjo punë është një nga kryeveprat e skulptorit, kritikut të artit dhe poetit amerikan, William Wetmore Story (12 shkurt 1819 – 7 tetor 1895). Dukshëm kjo skalitje evidenton solemnitetin e një mbretëreshe, veshja e saj dhe qëndrimi, shprehia e fytyrës dhe hiret, bartin gjithçka që koha lejon të rikthejë nëpërmjet artit, grishjen e kujtesës. E kredhur në shkëmb, kjo grua legjendare pulson pas mijëra vitesh të gjallët e saj, duke mëtuar ajo çfarë trilli dhe historia kanë rrethqarkuar atë.
Kjo grua e pushtetshme, ky hir sundues, gjithnjë orvaten të beh në krekosjen e asaj madhështie që lartësoi veprën dhe përjetësoi kohjen e ardhjes.
William Wetmore Story, nuk është i vetmi që derdh në përfytyrim këtë shkas të dimensioneve të epikave, ku kaluar vërshuan qytetërimet për të ardhur në ditë tona, si sprova të virtuozitetit me të cilin ata skalitën të tashmen e tyre, por ai duke i’u përbashkuar adhuruesve të kësaj mbretëreshe, i lanë njerëzimit piketa të gjalla të bashkimit të skajeve të së gjithmonshmes ku rendën kulturat dhe historia, legjendat dhe mitet, ku jetoi dhe u përjetësua, Semiremide e Babilonisë.
William Wetmore Story ishte djali i juristit Joseph Story dhe Sarah Waldo (Wetmore) Story. Ai u diplomua në Kolegjin Harvard në 1838 dhe në Shkollën e Ligjit të Harvardit në 1840, vazhdoi studimet e tij të ligjit duke u bërë vazhdues i udhës së babanë. Ai përgatiti dy traktate ligjore me vlerë – “Traktati mbi Ligjin e Kontratave që nuk janë nën Vula” (2 vols., 1844) dhe Traktat për Ligjin e Shitjes së Pronës Personale, 1847.
Duke braktisur ligjin, ai iu përkushtua skulpturës dhe pas vitit 1850 jetoi në Romë, ku kishte shkuar për herë të parë në 1848, dhe ku ishte intim me Brownings dhe me Walter Savage Landor. Në vitin 1856, ai mori një komision për një bust të babait të tij të ndjerë, i cili banon në Sallën Përkujtimore / Sallën Lowell. Apartamenti i Story, në Palazzo Barberini, u bë një vend qendror për amerikanët në Romë. Gjatë Luftës Civile Amerikane, letrat e tij drejtuar “Daily News” në dhjetor 1861 (më pas të botuara si një broshurë, “Çështja Amerikane”, dmth. i neutralitetit ), dhe artikujt e tij në Blackwood’s, patën ndikim të konsiderueshëm në opinionin anglez.
Një nga veprat e tij më të famshme, Kleopatra, ( 1858 ) u përshkrua dhe u admirua në romancën e Nathaniel Hawthorne, The Merble Faun, dhe është ekspozuar në Muzeun e Arteve të Bukura të Virxhinias në Richmond.
Një vepër tjetër, gjithashtu e spikatur është Engjëlli i pikëllimit, është riprodhuar pranë mauzoleumit të Stanfordit në Universitetin e Stanfordit. Ndër statujat e tij të tjera me përmasa reale që ai përfundoi ishin ato të Saulit; Sapho: Electra; Semiramide; Delilah; Judith; Medea; Jerusalemi i shkretë; Sardanapolis; Solomon, Orestes; Canidia dhe Shekspiri. Sibila dhe Kleopatra e tij u ekspozuan në Ekspozitën Universale të 1863 në Londër.
Përgatiti: Albert Vataj
