Shkruan Leonardo Nika
Përsëri mu shfaqe në jetë
Përsëri mu shfaqe në jetë
Kur dikur u zhduke por si retë
Qëllimisht më le në vetmi
Si një fyell i lënë pa melodi
Tani ke nisur të më kërkosh
Rrahjet e zemrës të mi shtosh
I tërhoqe vëmëndjen dhe perendisë
Prej harresës tënde të mizorisë
Prej ikjes tënde u lëndova
Mos bëra mëkat që të dashurova
Që prej çasti që je larguar
Nuk kam patur zemër për tju mallkuar
Më bëre të futesha në imagjinatë
Sikur isha me ty çdo natë
Dilja shëtisja në breg të detit
Veç prej dhimbjes dhe sikletit
Vinte një traget dhe ikte një tjetër
Se ç’më digjej një plagë e vjetër
Lotët për ty seç më lëshonin
Yjet e qiellit më ngushëllonin
Për isha kaq i brengosur
Saqë dhe hëna shfaqej plagosur
E kam një pyetje për perendinë
Pse e shpike dashurinë
Ndjehem i lodhur i këputu në bel
Tashmë as hëna më nuk del
Ndoshta për mua po vajton
Kur sheh zemrën time që rënkon
Sonte shpirtin ma kapi mërzia
I lodhur nga dashuria
Si një fëmi i vogël po qaj
Jastëkun më lot për ty po e laj
