Hatër…

Shkruan Veronike Shkreli Pepushaj

Hatër…

Hatër pērse i fshehur e mbetur je,
Po pse ti thua e njoh veten krenar,
Qënia jote e mirë mos t’ekzistonte,
E unë do të jetoja, krejtë si i marrë.
Luajnë n’shkatërrim,prapë luajnë,
Dhe ti vëren me kujdes gjithçka,
Kot nuk të thashë hiç mos t’ishe,
Që unë t’jetoja, ashtu në t’marrë.
Harlisen me veten tan atë miradije,
Sikurse njeri tjetër këtu ska pasur,
Shpirtmadhe kjo tokë, që si përpin,
Veten e pyes a thua janë trumhasur?