Poezi nga Veronikë Shkreli Pepushaj
Ajo…
U mbusha kur të gjeta,
Atje tek rastësia,
Me, e pa dëshirë,
Njoha të brendshmen,
Atë tënden, që lulëzon,
Po, dhe mbas rrebeshit,
Që rrugëtimi yt takoi,
Ngjallje dyshimesh,
Shkova pertej t’vërtetës,
Mbylla sytë për një moment,
Të afrohem, si hije në magji,
E shoh forcën që të mbështjell,
Mbasandaj shoh shkelqimin,
Që ka lindë, prej sajë,
Dhe at fuqi madhore ne dukje,
Dhe pse mbas, ish brishtësia.
