Shkruan Xhevdet Amuli
Përgjatë diktaturave, bile edhe në kulmin e tyre,, Shkodra ka gjetur mundësi jo vetëm mbijetese, por edhe përçmimi, ironizimi, e deri në revoltim të hapur. Prandaj sot e gjithë ditën, qeveria e Edi Ramës është në dëshpërim, në prag të humbjes së thellë të 25 prillit.
Këtë herë shkodranët do të “gjuajnë” me votë komunistët e mashtruesit, etërit e atyre monstrave që 31 vite më parë bënë përballje historike në mes të Shkodrëls.
Po, pikërisht, 31 vjet më parë u fut denjësisht në analet e historisë tentativa për të rrëzuar bustin e Stalinit në Shkodër.
Me 14 janar 1990 shumë të rinj dhe qytetarë shkodranë dalin para bustit te Stalinit, i cili gjendej në qendër të qytetit. Bëhej fjalë për përpjekjen e parë në Shqipëri për të rrëzuar një bust, simbol të diktaturës. Një grup shkodranësh, duke parë dhe ndjerë dhunën dhe shtypjen e vazhdueshme të rregjimit, frymëzuar gjithashtu edhe nga ngjarjet në Europën lindore, të cilat kulmuan në Rumani, u turrën me trupat e tyre kundër bishave që shfrytëzonin popullin fukara e për vete jetonin në luks, njëlloj si sot ministrat e pushtetarët Rilindjes.
Me datën 14 janar, në sheshin para bustit të Stalinit, i bënë njësh gjokset e zëmrat shume qytetarë shkodranë.
Nga ana e policisë së shtetit diktatorial ishin marrë masa, duke vendosur snajperë në godinat e larta rreth sheshit. Turma filloi të thërriste me parulla të ndryshme kundër sistemit komunist. Ne këtë kohë filloi reprezalja nga ana e policisë. Ramiz Alia kishte ndjerë se themelet e pusjhtetit po ja shkulte Shkodra. Arrestime, marrje në pyetje me tortura, dënime politike.Edhe pse nuk u arrit te rrëzohej busti simbol i diktaturës, kjo ngjarje shënoi një shfaqje të hapur të urrejtjes së popullit ndaj diktaturës dhe i parapriu shume ngjarjeve të tjera për çlirimin nga sistemi i egër dhe fillimin e proçeseve për demokratizimin e shoqërisë shqiptare.
Fillimisht u arrestua Kastriot Haxhi. Zëmërimi popullore jo vetëm nuk ndalet, por fryhet si Buna në kohë shtrëlnatash. Gjokset te shkodranëve bëhen bashkë e sulmojnë mikrobuzët e policisë, me gjyle hekuri, me gurë e pllaka kalldrëmi që i nxirrnin me gishtat e tyre na nënkëmbët. Kishte shkelur Shkodra mbi komunistët me egërsinë e njerëzve që dalin nga terri e shohoin dritën që dikush do ua pengonte.
Në orën 12 të asaj dite, arrin në Shkodër ish ministri i Brendshëm Hekuran Isai i shoqëruar nga kryetari i Degës, Çapajev Taçi. Ata ishin të trullosur, njëlloj si Edi Rama sot. Pra erdhën në masa të forta sigurie. Ruheshin nga populli i vet, se e kishin drejtuar keq. Menjëherë filloi reprezalja. Sampistat bënë ç’mundën, duke rrahur njerëzit nëpër qytet, duke rritur kështu dozën e urrejtjes mbarëpopullore. U burgosën shumë përsona, të cilët u torturuan gjatë marrjes në pyetje, por Shkodra ishte e papërkulur. I kishte të gjithë antikomunistë, antisocialistë, si sot.
