Shkruan Lodovik Tetaj
“Për Thethin dhe për gjithçka që po i bëhet Shqipërisë!”
Më kujtohet një varg bese i hershëm Shtatë shaljanët kanë ra në.Shtoj, i kanë dhanë besën shoqi-shojt..
Unë jam bir i Veriut, larg në Amerikë, por as largësia dhe as vitet nuk ma kanë shuar shpirtin. Nuk jam i qetë. Dhe nuk mund të rri më pa folur.
Ajo që po ndodh në Theth është më shumë se zjarr. Është shkelje, poshtërim, hakmarrje ndaj një vendi që as nuk ju është nënshtruar ndonjëherë, as nuk do t’ju shërbejë kurrë. Po e dogjët malësinë, po u kthyet mbi burrat e dheut si të ishin armiku juaj. Po i godisni kullat si të ishin kasolle. E dini pse? Sepse keni frikë nga ajo që ato përfaqësojnë: qëndresë, krenari, dinjitet.
Por nuk jeni vetëm ju fajtorë. Fajtorë janë edhe zagarët që iu shkojnë pas, që kryejnë urdhrat tuaj si qen të tredhur për një kockë më shumë. Prishjet dhe zjarri në Theth është vetëm një tjetër krim në serinë e gjatë të nënshtrimeve që keni planifikuar për këtë vend. Po harroni diçka: Ne nuk harrojmë. Dhe kur them “ne”, nuk flas vetëm për veten.
Fjala e fundit nuk është thënë. Unë, dhe shumë si unë në mërgim, kemi nisur të bëhemi bashkë. Kemi parë, kemi heshtur, kemi dërguar dollarë për bukën e gojës së njerëzve tanë, por tani s’ka më para që ndihmojnë. Tani është koha e përballjes. Me fjalë, me forcë, me ç’të duhet. Sepse mjaft është mjaft.
Ti, Edi Rama, e di mirë që me Veriun nuk ka lojë. Nuk jemi të manipulueshëm, nuk jemi të blerë, nuk jemi të trembur. Ke ndezë një zjarr që nuk do ta fikësh dot më. Dhe kur të vijë ora e llogarisë, as pikturat, as pasarelat, as propaganda nuk do të të shërbejnë si strehë.
Merreni si paralajmërim. Si kushtrim. Si flamur lufte.
Nga Ludoviku biri i një kulle që nuk është djegur kurrë.
