Shkruan Kreshnik Marku
Aleksandria ishte vendi që mbante emrin e Mbretit më të famshëm të të gjitha kohërave Aleksandrit të Maqedonisë gjegjësisht të Lekës së Madh. Mirëpo jetën e vet mëkatare e pagoi me jetë, vdiq i ri në moshën 32 vjeçare. Po të frenonte veten, sigurisht do të arrinte shumë më tepër.
Aleksandria ishte qytet me famë si në aspektin politik, ashtu edhe në atë kulturor. Në të kishte shumë përmendore dhe dekorime. Në këtë qytet jetonin njerëz të mençur. Në atë kohë aty ishte edhe një bibliotekë e madhe, e cila në raftat e vet kishte rreth 70.000 libra. Derisa Athina ngadale e humbiste lavdinë e vet, Aleksandria gjithnjë e më tepër bëhëj qytet i kulturës dhe i dijes. Në këtë qytet ndeshet mendimi grek me libra dhe kulturë judaike. Bibla ishte dhe mbeti libri më i çmueshmi i të gjitha kohërave. Përkthimi i saj i parë në gjuhën greke quhet Septuaginta, i përkthyer nga 72 ekspertë. Supozohet se krishterimi në Aleksandri u përhap nga shën Marku ungjilltar. Në shekullin e dytë këtu bëhët një qendër e fortë e krishterë.
Jeta e shën Klementit
Klementi u lind në Athinë. Pas udhëtimeve të shumta arriti kah fundi shek. II. në Aleksandri, ku fillon mësimet e veta. Mirëpo nuk qëndronë shumë për shkak të salvimeve që i bënte Severi në Kapadoki. Klementi ishte një idealist i dhënë plotësisht pas së vërtetës. Ai thoshte se sikurse profetët që përgatitën judenjtë për njohjen e rrugës së Zotit, ashtu ai tani dëshiron që, me anë të filozofisë, t`i përgatitë judenjtë që të pranojnë Ungjillin. Stili i shkrimeve të tija ishte tepër serioz dhe i lartë.
Veprat
Ndër veprat e Klementit dallojmë këto: Protreptik, Pedagog, Stromati –është një trilogji në të cilën paraqet tërësinë e teologjisë. Quis divus salvetur (Cili pasanik do të shëlbohet).
Në trilogji u drejtohet grekëve, duke i ftuar të dëgjojnë Krishtin, Mësuesin e botës së re, i cili është më i fortë se Orfeu, të lëshojnë paganizmin dhe filozofinë e tij, sepse ajo është gënjeshtër që s`ka kuptim për një besim të tillë.
Protreptiku është qortim moralo-asketik, në të cilin Klementi këshillon dhe flet mbi të pasurit, të cilët ende kanë shpirtin pagan. Pedagogu është Krishti dhe ne bëhemi nxënës të tij me pagëzim.
Stromati bën fjalë mbi pyetje të shumta dhe përgjigje filozofike pa ndonjë renditje të mirëfilltë. Këtu në këtë vepër bëhët dallimi në mes fesë dhe dijes.
Tri elemente hyjnë në natyrën e përsosmërisë: trimëria (apathia), dashuria (caritas) dhe dija (gnosis). Klementi argumenton se filozofia shumë gjëra ka marrë nga Besëlidhja e Vjetër.
Në veprën Quis divus salvetur shtjellon tekstet e Ungjillit Mk 10, 17-31 dhe Mt 19, 21-24, duke përfunduar se edhe i pasuri mund të shëlbohet, në qoftë se di ta përdorë pasurinë që ka edhe në shërbim të nevojtarëve.
Mësimi: Zoti është në të njejtën kohë i drejtë dhe i mirë. Me këtë qëndrim i kundërshton gnostiket dhe marcionistet, të cilët dallonin Zotin e drejtë të Besëlidhjes së Vjetër dhe Zotin e mirë të Besëlidhjës së re.
Klementi përmbahej në anën praktike të jetës së krishterë, në teori nuk thellohej shumë. Flet mbi Kishën, mbi pagëzimin, mbi mëkatin personal, i cili e ndan njeriun nga hiri i Zotit. Thotë se Zoti fal kur njeriu gabon, por vetëm një herë, sepse në qoftë se vazhdon me gabime, kjo do të thotë se atij i mungon feja.
