Shkruan Meri Lika
Para më shumë se 20 vite më parë, kur u njoha me letërsinë hispanike dhe atë spanjolle, lexova tekstin e një komedie të Enrique Jardiel Poncela (shkrimtar dhe dramaturg spanjoll) me titull “Los ladrones somos gente honrada” (“Ne hajdutët jemi njerëz të ndershëm”).
Pas show-t të djeshëm në konferencën antikorrupsion, nuk mendoj se është një mëkat i madh që titullin e komedisë së Poncela-s ta bëjmë “Ne të korruptuarit jemi njerëz të ndershëm” dhe këtë moto shumë bukur mund ta kishte edhe ajo konferencë. E them këtë sepse ndikimi komik i saj ishte i garantuar. Paradën e antikorrupsionit dje na e bënë ata që akzuohen më shumë për korrupsion (me fakte e jo në erë), duke na shenjtëruar papërlyeshmërinë e tyre.
Ajo që më bëri më shumë përshtypje në këtë konferencë por jo vetëm në të, është pathosi dhe përkushtimi i ambasadores së vendit më të demokratizuar dhe thellësisht i deklaruar në luftën kundër korrupsionit, e cila me një lumturi të jashtëzakonshme vizuale na paraqet i me aftësi tetraciklinike të korruptuarit që e rrethonin dje.
Nuk kam ndërmend të them se si u ndjeva nga propaganda antikorrupsion e lubisë së korrupsionit shqiptar, qeverisë së rilindjes, sepse asaj duhet t’ia tregojmë vendin me votë, por dua të them se si u ndjeva nga mesazhi që më përcolli ambasadorja.
Mesazhi kryesor ishte “lum ne për ç’na dëgjojnë veshët, e mjerë ne për ç’na shohin sytë”.
Sipas mendimit tim krejt modest, kjo konferencë më tregoi se ne shqiptarët jemi të dënuar të kundrojmë edhe për shumë vite se si na vidhen paratë, pronat, pasuritë dhe ardhmja.
Nëse do dëgjoja ambasadoren dhe të korruptuarit e qeverisë tek flisnin dhe të mos hidhja asnjë sy tek realiteti dhe për më tepër të kisha edhe një goditje me pasojë humbjen e kujtesës, do të isha shumë e lumtur për pastërtinë e figurës së të korruptuarve të politikës së vendit tim, si dhe do të mbushesha me besim kur këtë pastërti figure me shpalos me të gjitha ngjyrat verbuese të ylberit dimplomatik edhe ambasadorja.
Fatkeqësisht, unë dhe si unë edhe shumë shqiptarë të tjerë, i hedhim përditë sytë tek realiteti dhe po ashtu fatkeqësisht, nuk vuajmë nga humbja e kujtesës.
E në këto kushte të disfavorshme për reklamën politike sado që banderola të tilla të maskojnë peshën e kalbësisë së qeverisë, shumica e jonë mendon se pjesa më e madhe e politikanëve nuk janë njerëz të ndershëm.
Ndjeshmëria jonë sociale (shpresoj dhe uroj të jetë në rritje), ndaj efekteve shkatërruese të korrupsionit mund të jetë për shkak të faktit se “pakica e madhe” e sundimtarëve të korruptuar të politikës “e punëson” veten shumë energjikisht pikërisht tek ato “profesione”, të cilat ligji na i deklaron të fajshme ne popullit të thjeshtë.
Në një kohë kur vlerës së votës i ka humbur vlera, ne nuk na ngelet asgjë tjetër, por vetëm të rrimë duke kundruar buzëqeshjet piramidale, apo cilindrike të të korruptuarve që na flasin për antikorrupsionin, e të mbushemi me besim se nga kjo e keqe e madhe do të na shpëtojë shoqja Kim.
