Shkruan Leo Nika
Kur zoti shumë të do
Kur zoti shumë të do
S’ka forcë në botë që e ndalo
Është bukuria juaj e pakursyer
Që i bën ca njerëz për të të urryer
Të urrejnë ca zhgarravina
Je si ata gjërat e bukura nëpër vitrina
Të shajnë ca kopila
S’e shpirti yt ka brënda trëndafia
E dinë për ty që je margaritarë
Ndaj nuk rrinë dot juve pa ju sharë
Zoti me tepricë bukurinë ta fali
Tërbohen ca të çmëndur
Të arratisur nga spitali
Aty ku ti je neve na nderonë
Nuk je veç këngëtare
Por dhe ambasadore e vendit tonë
Xhelozet e sëmurë kushtu i shkatërronë
Bëj gjasme sikur të duan
Dhe dhe digjen nga meraku
Ti je rreze dielli
Ata as dritë çakmaku
Po të shkruaj poezi
Ta marrë vesh ky brez i ri
Se sa e mira je ti
Nuk të zëvëndëson asnjë njeri
Vazhdo akoma të këndosh
Kombin tonë shukë ta nderosh
Me dinjitet e pastërti
S’e ke me vete një Shqipëri
Zoti e di s’e çka krijuar
O bukuroshe e talentuar
Na mungon prezenca jote
Ashtu si dielli i kësaj bote
Sonte seç mu çelën sytë
Të të shkruaj poezi për herë të dytë
Për ty do shkruaj pa përtesë
Më ke poetin pa pagesë
Më thonë që jam poeti më i miri
Dhe nga varri bëhet xheloz Shekspiri
Si poet si autor
Jam edhe djalë me shumë humor
S’dua nga ty euro dhe dollarë
Veç një njeherë për të të parë
Për respekt e për maraz
Hajt po të pranoj një makiato
Dhe një ujë pa gaz
Poezi dedikuar këngëtares së madhe (Bleona Qerreti)
